Κι όμως έχουμε χάσει την ουσία.. και εμμένουμε στο σκοταδισμό

            Και όμως έχουμε χάσει την ουσία … και αλλοίμονο, πόσοι και πόσοι αναλώνονται σε καταθέσεις στεφάνων, εναγκαλισμούς μνημείων, και λοιπές τελετές, με όλη την υποτιθέμενη (και μη) σοβαροφάνεια και τον υποτιθέμενο σεβασμό… Έχουμε χάσει την ουσία.. όλων αυτών που θυσιάστηκαν, και τιμήθηκαν με τη δημιουργία μνημείου. Το μόνο πραγματικό μνημείο ήταν και είναι το παράδειγμα που έγιναν με την ίδια τη ζωή τους, τις πράξεις τους, που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ιστορία.  Αλλοίμονο, λοιπόν, σε όσους από εμάς (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) που πέφτουμε θύματα σε προπαγάνδες και παραληρήματα εθνικισμού.. Αρκεί να θυμηθούμε (η να μάθουν όσοι δεν ξέρουν) κομμάτια της ιστορίας μας, που κατέληξαν σε διχασμούς, όταν και πάλι απωλέσαμε την ουσία.. στα χρόνια της εικονομαχίας.  Να θυμηθούμε την περίπτωση των εικόνων που αναπαριστούν τους αγίους μας, όταν έγιναν και οι ίδιες οι εικόνες (όχι οι εικονιζόμενοι) αντικείμενο λατρείας.. Σαφέστατα είναι αναγκαία, και μέρος του σεβασμού του τρέφουμε, η όποια απόδοση τιμής σε ήρωες και προγόνους μας, αλλά αυτό θα πρέπει να αποτελεί την αφετηρία.. 

            Την αφετηρία για τη δοκιμή της «απαγορευμένης τροφής της γνώσης», που μας την στέρησαν με διάφορους τρόπους «αποπροσανατολισμού και υλικών διασκεδάσεων».. Ας χρησιμοποιήσουμε, λοιπόν, το «δυνατότερο» όπλο, που δεν είναι άλλο από την ίδια τη γνώση, της ιστορίας μας, και των προγόνων μας που μας άφησαν ως «βαριά» παρακαταθήκη, για να μεταλαμπαδεύουμε –όχι απλώς να ισχυριζόμαστε ότι κατέχουμε-  ως αντικείμενο κρυμμένο σε κάποιο βιβλίο ιστορίας.. Ας παραδειγματιστούμε από αυτούς που «έφυγαν», και σήμερα τιμούν με τις μορφές τους και τα ονόματά τους, τις πλατείες μας, τα πάρκα και τους δρόμους μας.. Η ανάμνησή και ο παραδειγματισμός που αντλούμε, από τους προγόνους μας, σίγουρα θα πρέπει να ξεπερνά τα ετήσια μνημόσυνα και στεφάνια.. Εξάλλου, η όποια γνώση μας παραδίδεται, αν παραμένει κλεισμένη σε μπαούλα, σε υπόγεια, τότε παύει να υφίσταται, και επέρχεται σκοταδισμός, εξάρτηση και τελικά υποβάθμιση.. θέματα που έχουμε όλοι βιώσει και βιώνουμε πολύ καλά στις μέρες μας.. 

«Η αναγέννηση της Ελλάδας δε δύναται να προέλθει από υποκρισία, αλλά από τις αστείρευτες παρακαταθήκες των προγόνων μας.»

            Ας αντλήσουμε, λοιπόν, αυτή τη γνώση από τους προγόνους μας, και ας τη προσαρμόσουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα ώστε να κατανοήσουμε ποιοι είναι οι αληθινοί υπαίτιοι της εθνικής εξαθλίωσης, ποιες πολιτικές αποφάσεις οδήγησαν στην κοινωνικοπολιτική και ακολούθως οικονομική εξαθλίωση της σύγχρονη Ελλάδας και ποιοι ήταν αυτοί που τις έλαβαν. Γιατί τελικά, οι πολιτικές πράξεις αποτελούν τα κύρια και αναμφίβολα πειστήρια για το φερόμενο πατριωτισμό του καθενός, και όχι τα λόγια, από τα οποία έχουμε χορτάσει.